Eerlijk gezegd heb ik nooit bijzonder veel met sieraden gehad. Ik had een ring en een paar oorbellen die - naar mijn mening - overal bij paste. Pas later ben ik sieraden gaan waarderen. De ring die ik van mijn oma heb gekregen waar een hele familiegeschiedenis achter zit, het parelcollier voor mijn 21ste verjaardag als inside joke met mijn ouders en de oorbellen die mijn partner heeft meegenomen uit Nieuw Zeeland zijn ondertussen dierbare stukken geworden.
Ondertussen is de waardering voor sieraden dus gestegen, en echt niet alles hoeft een bijzonder verhaal te hebben maar ik zie sieraden tegenwoordig wel als een mogelijkheid om herinneringen bij je te kunnen dragen. De geboorte van een kind, afstuderen of de herinnering aan een dierbare kunnen op deze wijze bij je blijven. En dat is het mooie aan goudsmid zijn, de mogelijkheid krijgen om deze bijzondere herinneringen vorm te mogen geven.